Het gevoel dat je vastzit in je eigen succesvolle ratrace.
Waarom te veel keuze je groei tegenhoudt
Je hebt een succesvolle carrière en bloeiend bedrijf opgebouwd, maar ergens in het proces ben je de essentie van waarom je begon kwijtgeraakt. Je draait op de automatische piloot, altijd bezig maar niet altijd betekenisvol vooruit bewegend. Je zit vast en niet omdat je niets hebt, maar omdat je te veel hebt. Te veel opties, te veel scenario’s, te veel ‘misschien’.
Van buitenaf lijkt alles perfect, maar diep van binnen weet je dat er veel meer uit jou en je leven te halen is. Je bent begonnen vanuit gezonde drive en visie. Maar ergens onderweg ben je de kern van je eigen visie kwijtgeraakt. Je draait door, presteert, levert wat je belooft, maar diep vanbinnen weet je dat dit het niet meer is. Je leid niet meer met helderheid. Je volg en blijft zitten op een plek die allang niet meer bij je past.
Je laat je leiden door de verborgen saboteur die je eigen groei tegenhoudt zonder dat je het doorhebt. Omdat je niet wil kiezen. En dat gaat ten koste van je eigen welzijn, je relaties en je groei.
De verborgen saboteur van je succes
In gesprekken met de vrouwen binnen ELLLE Scale to Freedom, tijdens online gesprekken als ook in de DM op LinkedIn hoor ik steeds hetzelfde patroon. Vrouwen met indrukwekkende carrières, sterke profielen en een indrukwekkende expertise raken vast op een punt waarop ze weten dat ze anders moeten gaan kiezen, maar niet durven, niet kunnen of niet weten hoe. Ze blijven zitten in wat hen ooit bracht waar ze nu zijn, ook al voelen ze dat het niet meer klopt. Ze houden alle opties open, terwijl hun energie weglekt in het proces van afwegen.
Wat van buitenaf lijkt op weloverwogen professionaliteit is in werkelijkheid vaak uitstel. Niet uit zwakte, maar uit de illusie dat er nog een beter moment, een betere zekerheid of een betere input komt. De waarheid is dat het wachten op perfecte informatie een vorm van zelfbescherming is die uiteindelijk verlammend werkt.
Het antwoord ligt in een psychologisch fenomeen dat beslissingsmoeheid wordt genoemd. Wanneer we mensen te veel opties voorschotelen, raakt hun brein overbelast met de cognitieve inspanning die nodig is om alle mogelijkheden te evalueren. Het paradoxale resultaat is dat ze vaak voor geen enkele optie kiezen in plaats van risico te lopen op de verkeerde keuze.
Ik vergelijk het vaak met mijn eigen ervaring in een restaurant met een menukaart van tien pagina’s versus die intieme bistro waar je kunt kiezen uit acht zorgvuldig gekozen gerechten. Waar bestel je sneller en met meer vertrouwen?
Als visionaire vrouwen hebben we de natuurlijke neiging om dan juist meer te gaan doen, nieuwe kennis te vergaren en om iedereen te willen helpen. We denken vanuit overvloed van meer doen en creëren daarom multiple pathways naar de gewenste transformatie. Maar wat we onbedoeld doen is onze idealen opgeven met analysis paralysis.