Wanneer succesvol zijn niet langer genoeg is
Gisteren zat ik tegenover een senior consultant die op papier alles had. Een gezonde omzet, een wachtlijst met mooie klanten, financiële zekerheid. Toch zei ze: ‘Ik voel me alsof ik verdwijn in mijn eigen succes.’
Het was precies hoe ik me voelde voordat ik mijn corporate carrière achterliet. Succesvol volgens de buitenwereld, maar vanbinnen voelde ik dat succes niet. Want hoe vaak zie ik dit terug? Succes dat er aan de buitenkant glanst, maar vanbinnen niet meer vervult.
Dat is het gevaar van je eigen succesverhaal. We bouwen systemen, plannen, strategieën. Volgens de standaard, volgens de verwachtingen en ingegeven vanuit de omgeving, je opvoeding en de omstandigheden. We bereiken er veel mee, we presteren en groeien. Maar ergens onderweg vergeten we wie er eigenlijk bouwt. Voor wie doe jij het? Voor wie wil je bewijzen dat je het kan?
Doe het voor jezelf. Jouw tijd. Jouw energie. Jouw waarden. Jouw leven. Want daar zit het verschil tussen een bedrijf bouwen of een leven leiden dat je werkelijk vervult.
Wanneer meer van hetzelfde niet meer werkt
Vaak weet je exact te vertellen wat je niet meer wilt. De rol, de functie, de positie die je klein houdt en die je allang bent ontgroeid. De sleur, het gebrek aan uitdaging en nieuwe ontwikkelingen. Samenwerkingen en mensen die je meer energie kosten dan opleveren. Het patroon dat je vasthoudt ondanks de chronische onrust en impact op je welzijn.
En toch… blijf je zitten. Omdat het vertrouwde ‘zekerheid’ geeft, veilig en comfortabel voelt. Ondanks het feit dat je duivels goed weet dat het je niet verder brengt. Vreemd toch? Je houdt dus schijnbaar liever grip op een situatie die niet meer voor je werkt, dan dat je de onzekerheid omarmt en nieuwe stappen zet naar wat er wel mogelijk is.
Het resultaat is dat niets verandert zolang jij geen keuze maakt. Dat weet je, maar ja, je gooit niet alles wat je hebt opgebouwd zomaar weg. Toch?
Veranderen vraagt om het loslaten van oude systemen, rollen en relaties die je niet meer dienen. Om het accepteren dat je niet altijd precies weet waar je uitkomt, maar wel dat je een nieuwe richting kiest die meer vrijheid, rust en vervulling mogelijk maakt.
En dat is misschien de grootste paradox van verandering. Want je denkt dat het risico zit in loslaten. In werkelijkheid zit het risico in blijven zitten waar je bent.